3 Paraan Laban sa Token vs Equity

Ang Malaking Pagkakamali sa Token

Tama lang: ang pagbebenta ng token ay para sa kita. Ngayon? Nasira ito ng mga regulador na tanong: ‘Ito ba ay security?’ Ngayon, bawat token launch ay parang walking a tightrope over legal lava.

Nakita ko ang mga startup na bumalik sa private equity — dahil isa lang ang rule: kung i-put mo ang value sa token, baka labag ka sa securities law. Kaya sila nagtatago. Ginawa nila ang DAOs. Inilagay nila ang governance sa anonymous voters na di nagpupunta mag-vote.

Hindi innovation — survival mode lang.

On-Chain Value vs Off-Chain Risk

Dito nagkakamali ang mga founder: nagmix ng on-chain at off-chain.

Ang tokens dapat magtala ng on-chain value — tulad ng transaction fees na binura via EIP-1559 o revenue na diretso pumasok sa protocol-owned treasury contracts. Transparent, auditable, control completely nasa mga token holder.

Pero kapag galing sa bank accounts, SaaS contracts, o physical assets? Iyon ay off-chain. At iyon ay equity — dahil imposible mong ipaunawa o kontrolin ang Stripe payouts kahit gusto mo.

Key insight? Ang value ay dapat sumunod sa control. Kung kailangan kang humingi ng permission mula sa board para baguhin? Hindi dapat i-link sa token mo.

Ang Pagkabigo ng Governance

Mga taon din kami naniniwala na DAOs ay magic solution: “Let the community decide!” Pero totoo: walang interes ang tao sa pagboto para fee parameters o upgrade proposals.

Nag-analyze ako ng 12 major DeFi protocols last quarter. Average voter turnout? 0.8%. Ang iba’y hold lang at umaasa maging mataas price.

Bakit patuloy nating ipapaliwanag na decentralized governance working?

Hindi about fairness — compliance theater lang ito. Ginawa nila complex voting structures para sabihin ng regulators: “Oh good, distributed.” Pero talaga’y nagsasalita sila through Slack threads between core devs at VCs.

Time for honesty: minimize governance. Automate lahat. Let code do the work — humans only when necessary (like emergency upgrades).

Paano Magsimula Nang Hindi Bumabalik Sa Hukom (Oo, Mayroon)

Hindi kailangan equity kung maayos mong i-reframe ownership.

Look at Morpho — zero shares, no VC round simula pa lamang. Lahat ay base on on-chain asset ownership. Ang protocol owns its own revenue logic; users control treasury access via smart contracts; bahala pa rin sila mag-decide tungkol development through time-locked permissions tied directly to proof-of-stake participation.

Walang board meetings. Walang investor reports. Tama lang math at code together.

At oo — nakapera sila… pero after launching live infrastructure at binigay agad lahat ng control.

Ito’y tinatawag na single asset model: lahat ng valuable ay on-chain; anumang natitirang gastos ay fund via approved treasury allocations o inflationary emissions approved by holders—hindi dividends o buybacks para labas protocol-owned economics.

Ang pangunahing pagkakaiba laban sa FTT-style tokens? Kung bumagsak si Binance, bumagsak din yung investment mo — walang recovery path dahil wala ring real ownership structure.

Pero with true on-chain ownership? Kahit mapatay bukas si company mo, nananatiling buo yung stake mo.

Mapipilitan ka pa nga ng batas… pero alam mong clean hands ka.

Ang hinaharap hindi about hiding behind shell companies o fake decentralization.

Ito’y tungkol magdesenyo ng sistema kung saan value follows control, hindi vice versa.

P.S.: Kung nag-uusapan pa rin team mo kung ano ba talaga ‘governance’ – democracy ba o regulatory cover-up… tanongin mo sarili mo ano talaga iyong founder gusto mong maging.